mərdimgiriz

sif. <fars.> Adama yovuşmayan, adamdan qaçan, adam sevməyən. Mərdimgiriz adam. – <Rüstəm bəy:> <Həsən> bir qədər mərdimgirizdir, çox oxuyub, deyən, bir qədər başı xarab olubdur. Ü. H.. <Şeyx Sənan:> Nə var mərdimgiriz olmaqda, bilməm; Nolur olsan bizə həmrah, həmdəm? H. C..